ಪಟ್-ಪಟಿ ಮಂಜ್ಯಾ

ಮಂಜುನಾಥ ಕಟ್ಟಿಮ್ಯಾಲ ಕುಂತು ಅವ್ವ ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದ ಗೊಂಜಾಳ ರೋಟ್ಟಿ — ಖಾರಬ್ಯಾಳಿ ಜೋಡಿ ಅರ್ದ ಉಳ್ಳಾಗಡ್ಡಿ ತಿನ್ನಕೊತ ಅಪ್ಪ ಬರೋ ದಾರಿ ನೊಡಾಕತ್ತಿದ್ದ. ಅವಂಗ ಊಟದ ಮ್ಯಾಲಿನ ಕಾಳಜಿಕಿಂತ, ಅಪ್ಪ ಎಲ್ಲಿ ಮೆಟ್ಟ ತೋಗತಾನ ಅನ್ನೋ ಅಂಜಕಿನಾ ಭಾಳಾಗಿತ್ತು. ಕಿನಾಲ್ಕ ನೀರ ಬಿಟ್ಟಾರ್, ಗೊಂಜಾಳಕ ನೀರ ಹಾಸಿ ಬಾರಲೇ ಮಂಜ್ಯಾ ಅಂತ ನಾಲಕ ದಿನದಿಂದ ಹೇಳಿದ್ರು ಇವ ಸೊಂಟದ್ ಮ್ಯಾಲ ಪ್ಯಾಂಟಾ ಏರಿಸಕೊಂಡು ಊರ ತಿರುಗುವುದೋರಳಗ ಇದ್ದ. ಇದ್ದ ಒಂದ ಎಮ್ಮಿಗೆ ಹಾಕಾಕ ಮೇವಿಲ್ಲ ನೀವರೆ ಹೊಲದ ತನಕಾ ಹೋಗಿ ಬರ್ರಿ ಅಂತ ಹ್ಯಾಂತಿ ಹೇಳಿದಕ್ಕ ಮುಂಜಾನೆ ಕುಡಗೋಲು ಮತ್ತ ಒಂದು ತಟ್ಟಿನ ಚೀಲಾ ತಗೊಂಡು ಹೊಲಕ್ಕ ಹೊದಾವ ಉಣ್ಣು ಹೊತ್ತಾದ್ರು ಮನಿಗೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮಂಜ್ಯಾ ಹಾದಿ ಕಾಯಕೊತನ ಮೂರ ರೋಟ್ಟಿ ಮುಗಿಸಿ ನುಚ್ಚಾ- ಮಜ್ಜಿಗಿ ಸಾರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಅಪ್ಪ ಮೇವ ದಾವನ್ಯಾಗ ಇಟ್ಟು, ಕೈ ತೊಳಗೊಂಡು ಪಡಸಾಲ್ಯಾಗ ಉಟ್ಟಕ್ಕ ಕುಂಡ್ರಾಕ ಮಂಜ್ಯಾ ಅವ್ವನ ಸೆರಗಾ ಹಿಡದು ಕಣ್ಣ ಸನ್ನಿಮಾಡುದ ನೋಡಿಯು ನೋಡಲಾರದಂಗ — ಅಪ್ಪ ಉಂಡೆದ್ದ — ತಂಬಕಾ ತಿಕ್ಕಿ ಒಸಡ್ಯಾ ನಡುವ ಇಟಕೊಂಡು ಕಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದಿದ್ದ. ಹೆಂಡತಿ ಅಲ್ಲೆ ಬಾಗಲ ಸಂದ್ಯಾಕ ಕುಂತು “ನಮ್ಮ ಮಂಜಪ್ಪ ಬ್ಯಾಂಗಳೂರಿಗೆ ಹೊಗತಾನ ಅಂತಾನ” ಅಂದದಕ್ಕ ಅಪ್ಪ, ಅವ್ವ ಹಾಕಿದ್ದ ಟೊಮೆಟೋ ಸಸ್ಯಾಗ ಪಿಚಕಂತ ಉಗುಳಿ ಮತ್ತ ತನ್ನ ಬಾಯಿ ಕೆಲಸ ಶುರು ಮಾಡಿದ್ದ. ಹಣ್ಣಾಗಲಾರದ ಟೊಮೆಟೊಕ ಕೆಂಪ ಬಣ್ಣ ಬಳದಾಂಗ ಆತು, ಹೆಂತಿ ಸ್ವಲ್ಪ ಸಿಟ್ಟಲೇನ್  “ಅಲ್ಲ ಇರಾವ ಒಬ್ಬ, ನೀವ ಹಿಂಗ ಅಪ್ಪ-ಮಗ ಮಾತ ಬಿಡಕೊಂಡ ಕುಂತರ” ಅಂತ ಮತ್ತ ಮಗನ ಪರವಾಗಿ ವಾದ ಮಂಡಿಸಿ ತನ್ನಗಾಗಿದ್ದಳು ಶಾಂತವ್ವ. “ಅವಂಗೇನ ಮುಕಳ್ಯಾಗ ಹಲ್ಲ ಬಂದಾವೇನ? ಹೊರಗ ಬಂದ ಮಾತಾಡಾಕ ಸೋಕ್ಕ ಮೈಯಾಂದ ? ಅಂತ ಅಪ್ಪ ಗದರಿಸಿದ ತಡ. ಮಂಜ್ಯಾ ಇಲ್ಲೆ ಇದ್ರ ಅಪ್ಪನ ಮೈಯಾಗ ದೇವರ ಬರ್ತದ ಅಂತ ಅಂಗಿ ಹಾಕೊಂಡು ಜಾಗಾ ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದ್ದ. ಹಿಂಗ ಒಂದ ವಾರ ಅವ್ವನ ಪುಣ್ಯದಿಂದ ಅಪ್ಪನ ಜೊಡಿ ಹಗ್ಗ ಜಗ್ಗ್ಯಾಡಿ, ಹೊಲದ ಮೇಲೆ ಲೋನ್ ತಗಿಸಿ ಹೊಸ ಗಾಡಿ ತಗೊಂಡ. ಹೊಲದ ಮ್ಯಾಲ ಲೋನ್ ತಗಿಬಾರದಿತ್ತು ಕಾಳಪ್ಪ ಅಂದವರಿಗೆ, “ಇರಾವ ಒಬ್ಬ, ಏನೋ ಪ್ಯಾಟ್ಯಾಗ ನೌಕರಿ ಮಾಡತಾನಂತ ಪಟಪಟಿ ಬೇಕಂದ, ಇನ್ನೆನ ನಾವರೆ ಎಷ್ಟ ದಿನದವರು” ಅಂತ ಊರ ಅಗಸಿ ಕಟ್ಟಿ ಮ್ಯಾಗಿನ ಪಂಚಾಯಿತಿ ಮುಗಿಸಿ ಮಗನ್ನ ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದ.

ಮಂಜ್ಯಾ 500 ರೊಪಾಯಿ ಕಟ್ಟಿ ಕಂಪನಿ ಟಿಶರ್ಟ್ ಮತ್ತ ಬ್ಯಾಗ ತಗೊಂಡು ಗಾಡಿ ಹಿಂದ ಕಟ್ಟಿ ಹೊಸ ಕೆಲಸಕ್ಕ ಸೇರಿದ್ದ. ಮುಂಜಾನೆ ಮನಿ ದೇವರ ಈರಬದ್ರಗ ಕೈ ಮುಗದ ತಳ್ಳು ಗಾಡ್ಯಾಗ ಇಡ್ಲಿ-ವಡಾ ತಿಂದು ಜಾಗಾ ಬಿಟ್ರ ರಾತ್ರಿಗ ಮನಿಗ ಬರ್ತಿದ್ದ. ಹೊಸ ಆರ್ಡರ್ ಬಂದಾಗೊಮ್ಮೆ ಮೊಬೈಲ್ ಹೊಡಿಯುವ ಸೈರನ್ ಮೊದಮೊದಲ ಹನಮಪ್ಪನ ಗುಡ್ಯಾಗ ಬಾರಸು ಕರೆಂಟ್ ಗಂಟಿಹಂಗ ಅನ್ನಿಸಿದ್ರು, ಬರಬರುತಾ ಮನಿ ಮುಂದ ಹಾದ ಹೋಗು ಸರಕಾರಿ ಬಸ್ಸ ಹಾರ್ನ್ ಹಂಗ ಕಿವ್ಯಾಗ ಚುಚ್ಚತಿತ್ತು. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ದೆವ್ವದಂತ ತೆಗ್ಗಿನಾಗ ರಸ್ತಾ ಹುಡಕಿ ಗಾಡಿಹೊಡಿಯೋದು ಮೈಯಲ್ಲಾ ಮರಗತಿತ್ತು. ತಿಂಗಳಿಗೊಮ್ಮೆ ಮೈಬಲ್ ಕರೆನ್ಸಿ, ಗಾಡಿ ಪೆಟ್ರೊಲ್, ನಾಷ್ಟಾ-ಚಾ, ಮನಿ ಬಾಡಿಗಿ ಎಲ್ಲಾ ಕಳದ ಕೈಯಾಗ ಒಂದ 3 ಸಾವಿರ ಉಳದ್ರ ಹೆಚ್ಚಿಂದು. ವಾರಕೊಮ್ಮೆ ಪೋನ್ ಮಾಡಿ ಅವ್ವ, ‘ಹೊಟ್ಟಿ ತುಂಬಾ ಊಟ ಮಾಡೋ ಮಗನಾ, ನೊಡಕೊಂಡ ಪಟಪಟಿ ಹೋಡಿ. ಯಾರ ಜೊಡಿ ಜಗಳ ತಗಿಬ್ಯಾಡ, ಇಲ್ಲದ ಹೊಲಸ ಚಟಾ ಮಾಡಬ್ಯಾಡ’ ಅಷ್ಟ ಹೆಳತಿದ್ಳು. ಅಪ್ಪಗ ಸೊಂಟ ಉಳಕಿದ್ದು, ತನಗ ಹಲ್ಲ ಬ್ಯಾನಿ ಬಂದಿದ್ದ ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ.